İstediğin Kişinin Umurunda Olmazken, Hiç Tanımadığın Kapında Köle Oluyor

Gitti ve ben arkasında güneşten eskimiş bir renk gibi hissettim kendimi. Ayrılığı kim bulmuşsa hiç hoş değil. Bu noktada söyleyecek hiç bir sözüm kalmıyor. İki insan birbirinin alnına yazılmışsa eninde sonunda birbirlerini bulurlar. Belki yeniden birbirimizi buluruz, belli mi olur?

Tahmin ettiğim kadar olmadı, hiç ağlamadım, uykuya vurmadım. Dünyanın sonu gibi davranmadım. Galiba büyüdüm. Yorulmuştum sürekli bu ilişkiyi didiklemekten, beni sevdiğine dair ip uçları yakalamaya çalışmaktan. Özlemek gerekir bazen. Belki o da özler beni. Aklı başına gelir. Kim bilir?

Bu arada annem rahatsızlanıyor. Annemin yanına gitmek için izin alıyorum. Kafamı dağıtmış olurum, iyi olur. Ailemin yanına gitmek bana iyi geliyor. Burada hiç ummadığım bir şey oluyor. Bir komşumuzun oğlu annesini göndermiş bize, benimle evlenmek için. Annem kafam karışmasın diye bana söylememiş, komşu teyzeyi de geçiştirmiş. Şaşırdım. Hem de çok şaşırdım. Hiç tanımadığım beni uzaktan gören birisi benimle evlenmek istiyor. Koca bir ömür lan, kolay değil. Acaba kafayı mı yedi diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Hoşuma da gitmiyor değil hani. Evlenme teklifi boru değil yani.  Ama dur bir dakika kim lan benimle evlenmek isteyen bu manyak? Yani akıllı biri  olmadığı kesin. Komşu teyzeyi tanıyorum ama oğlunu hiç görmemiştim. O beni nerede gördüyse artık. İlk planım bu çocuğu görmek. Annem de o kadar hasta değil maşallah benden sağlam. Ergen kızlar gibi hemen eski arkadaşlardan birini arıyorum. Kimseyle buluşamıyorum,  kimse kalmamış burada. Hepimiz dağılmışız en yakın arkadaşım Eskişehir'de bir tanesi İzmir'de. Bu çocuğu göremezsem çıldıracağım. Anne çok merak ettim şu cocuğu göstersene diyorum. Ne çocuğu kızım 25 yaşında kocaman adam, diyor. Ooo yaşı da iyiymiş. Evlensem ya ben bunla ya, ne güzel olur. Gerçi daha görmedim, olsun. Görmüş kadar oldum valla.

Kendime güvenim geldi, yeminle. Tabi canım eli ayağı düzgün biriyim, renkli gözlüyüm, beyaz tenliyim ama karaktersizim; lan uğruna ölüp bittiğin adam daha gideli üç gün oldu. Sen adamı hemen sattın valla. Ne yapayım o da evlenme teklifi yapıp gitseydi, parmağıma bir yüzük taksaydı, çok mu zordu yani. Yok ben onun niyetini biliyorum. Kimseye bağlanmak istemiyor ya paşam. Böyle gelir elinden alırlar işte. Dur bir soluklan kızım; kendine gelin güvey olma. Daha çocuğu görmedin.

Anne ya şu çocuğu bana göstersene, diye annemin başının etini yedim. Annem söylediğine pişman oldu. "Ben malımı bilmez miyim? Sana hiç söylemeyecektim." diyerek söylendi.
Hiç unutmuyorum günlerden çarşambaydı. Pazar kurulmuştu.  Bütün kasaba sokaktaydı. Zaten pazara giderken anneme hayır demek gibi bir lüksümüz olamazdı. Bu sefer koşa koşa gidiyorum. Belki görürüm. Annem uzaktan birini gösteriyor, işte şu karşıdaki, diyor. Kafamı çevirdiğimde onu bana bakarken yakalıyorum. Utanıyorum, kafamı yere çeviriyorum. Ne bileyim küçüklükten beri böyleyim biraz utangaç bir tarafım var. İnsanlar da beni aklı başında hanım hanımcık biri sanıyorlar.
Sürekli karşılaşıyoruz, göz göze geliyoruz ama konuşmuyoruz. Tahmin ettiğimden daha yakışıklı. Öğretmen miymiş neymiş. Evet biraz devlet memuru tipi var, efendi biri. Bıyık bir erkeğe bu kadar mı yakışır, ama yakışmış yüzüne işte.

Evlensem ya anne ben bu çocukla, diyorum. Ben annesine olmaz dedim, diyor annem. Niye öyle dedin ki? diye soruyorum. Kızım yedi kocalı Hürmüz mü olacan sen benim başıma, sevdiğin biri var diye öyle dedim, diyor.

Allah'ım kısmetsizim işte. Yine yalnızım. Evlenmek istememin altında yatan asıl sebep biraz intikam almak benim hayırsızdan. Evlendiğimi, başkasının olduğumu duysun, üzülsün istiyorum
Hayırsıza inat evlenirsem bıyıklıya da çok ayıp olur be.  Mutsuz oluruz. Belki de mutlu oluruz, çocuklarımız olur. Ben geçmişi unuturum, mutluluğu onda bulurum. Çoluk çocuğa karışınca, geçim derdine düşünce, diyorum insanın aklına gelir mi eski sevdiği?

Bir kaç gün daha buradayım. Uzatsam mı tatili? İşe gitmek, İstanbul'a dönmek, o kargaşanın içinde boğulmak hiç istemiyorum, her şeyi bırakasım var. Mutlu değilim.