Ben masal kahramanı değilim. Belki çok yanlış anladılar beni. Bazı insanlarla yeniden tanışmalı. Dünyanın herhangi bir yerinde, buluşup konuşmalı. Artık konuşacak şey bile kalmadı. Tükenmek değil bu. Yeniden doğmak gibi, yeni şeyler söylemeli. Yeni şeyler söylemeyeceksek bildik şeyleri tekrar etmenin ne önemi var?
Oysa yaşam telaşesinin içinde eriyip gidecektim. Kendimi hayatın akışına bırakacaktım. Yapamadım. Kendimi kontrol etmeye çalışıyorum, belki hata yapmaktan korkuyorum. Kendim için iyi olanı bilmek istiyorum. Bulmak istiyorum. Arıyorum.
Hayat adil değil. Bir tek Allah'ın adaletine inanıyorum. Ben her şeyi dişimle, tırnağımla elde etmek zorundayım. Oysa bazı insanlar bir çok şeye belki benim sahip olamadıklarıma bile hiç kımıldamadan sahip oluyorlar. Bu yüzden yoruldum. Artık insanları da anlamak istemiyorum.
Peşimi bırakmıyor yenilmişlik duygusu. Ben bir masal kahramanı değilim. Belki de sıradan biriyim.
Unutmak istediğim biri yok.
Hatırlamak istediğim hiçkimse yok.
Kendimizden başka kimsemiz yok.
İnsanları anlamaya çalışmıyorum.
Hayat bazen beni çok yanlış anlıyor.
Geriye sadece yaşamak kalıyor. O da bize yetiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder