8 Mayıs 2013 Çarşamba

Şimdi Gelsen Ne Bıraktığın Yerdeyim Ne Bıraktığın Gibiyim



Sen beni sevmiyordun ben senin için ölüyordum. Ben her baktığım yerde seni görüyordum sen beni farketmiyordun.
Sen beni sevmedin ya kitaplara vurdum kendimi.
Her gün kahvenin dozunu arttırarak öldürmek istedim beni. Ama ölmek o kadar kolay değilmiş.
İnsan öldüm derken bile yaşarmış.
En önemlisi artık hiç bir şey şaşırtmıyor beni. Mesela bir sabah erkek olarak uyansam eyvallah deyip yaşamaya devam edebilirim.
Ne haberleri izliyorum bugünlerde ne de gazete okuyorum. Ülke  yangın yerine dönse haberim olmayacak öyle bir umursamazlık var.
İçim kıyıya vuruyor yokluğunda, canım sıkılıyor, saçmalayacak şey de bulamıyorum sen yokken. Her zaman her yerde mantık arayan bir insana dönüşüyorum.
Saçlarım hep topuz, belki depresyondayım tedaviye ihtiyacım var. Artık gözlerin de teselli vermez. Anladım sevemeyeceksin beni.
Sen beni sevemedin ya ben de başkalarını sevdim ve herkese biraz böldüm sevgimi, kimseye yetmedi. Kimseyi senin gibi sevemedim.
Yoruldum her  anı düşünerek planlayarak geçirmekten, beklemekten, hayallerden...
Ben mutlu bir ailede büyüdüm.Küçükken herkes bıraktığım yerde idi. İnsanları bıraktığım yerde bulamayınca anladım büyüdüğümü.
Bu kadar karamsar olmayacaktım. Senin gibi birisini bulacaktım. Mutlu olacaktım.
Amacım seni tekrar elde etmek değil. şimdi gelsen ne bıraktığın yerdeyim ne bıraktığın gibiyim.


2 yorum:

  1. :(((( ZAMAN ve YAŞANANLAR insanı aynı yerde bırakmıyor...

    YanıtlaSil
  2. Çok güzel bir yazı dökülmüş kaleminizden. Yazıdan ötesi var burada, hisler çok tanıdık geldi kendimden... Blogunuzu takibe aldım. Tebrikler, sevgiler. :)

    YanıtlaSil