Yazdıklarından Yola Çıkarak Birine Aşık Olmak İstiyorum

Ne istiyorum biliyor musunuz? Sırf yazdıklarından yola çıkarak birine aşık olmak istiyorum. Hiç dokunmadan, konuşmadan...Mesela mektup arkadaşım olurmuş birisi ve ben ona aşık olurmuşum. İsterdim lan böyle bir şey. Ama bu devirde zor be. Birbirimizi sadece mektup yazalım. Canımız ne isterse onu yazalım belirli bir konumuz olmasın. Mesela ben havaların soğuduğundan ve çamaşırların kurumadığından şikayet edeyim. Sen bana patronun maaşına zam yapmadığından şikayet et. En önemlisi birbirmize teselli veren basit cümleler kurmayalım. "Boşver",  "Zamanla unutursun", "Sana sevgili mi yok"gibisinden cümlecikler yerine en fazla siktir et, diyelim birbirimize. Küfür serbest olsun. Sinirlenince küfür etmeyen insanların ne söylediklerini hep merak etmişimdir zaten.

Ben nadiren sinirlenen birisiyim. Allah beni doğuştan Prozac'lı yaratmış. Normal halim Prozac içmiş insan gibi hatta bazı zamanlar kafayı çekmiş insan gibi; ota boka gülerim ben. Mesela  konuyla alakasız bir şey söylerim karşımdakini dumur ederim. Ben de böyle manyağın biriyim, Allah benim de belamı versin. Neyse ki Allah her zaman kullarını ciddiye almıyor.  Ben kolay kolay sinirlenmeyince sinirlenmediğime sinirlenen kişiler olmuştur çevremde hep başta annem olmak üzere. Sen ne rahat bir insansın, sen kime çektin, diyerek bir başlar annem,  babamın sülalesinden çıkar. Çünkü ben fiziksel olarak halama ki -halam kardeşler arasında en güzel olanı bu da Allah'ın bana yaptığı bir kıyak- kişisel olarak babama benziyorum. Babam da söylemesi ayıptır rahat bir insandır. Neyse konumuza dönelim.

Bu devirde mektup yazan erkek kalmamıştır. Mektup yazan kadın da kalmamıştır. Hatta mektup yazan son insanın ben öldüğünü düşünüyorum.

Hep böyle sıradışı şeyler istemişimdir. Sıradışı şeyler sevmişimdir. Sıradışı bir erkeği sevmek gibi. Sıradışı derken asosyal olmasından bahsediyorum. Benim bir hayırsızım vardı. Yazılarımı okuyanlar bilirler. Kendisi asosyal biriydi. Onu ilk gördüğümde az konuşuyor konuştuğunda çok zekice şeyler söylüyor ya da kaliteli espriler yapıyor beni güldürüyordu. Gerçi beni güldürmek zor değil ya. Asosyal erkeklerde beni çeken bir şey var belki içgüdüsel analık duygusuyla yaklaşmak olabilir. Asosyal birini topluma kazandırmak hiç kolay iş değildir. Ben çok yoruldum bu işten. Belki bu yüzden mektup arkadaşı istiyorum. Belki artık yorulmak istemiyorum. Onun yazdıklarından yola çıkarak kafamda bir kahraman yaratmak istiyorum. Kahraman deyince aklıma geldi, hadi aklıma geleni de yazıverem. Bir akadaşım vardı benden 10-15 yaş kadar büyüktü. Hep yanlış erkekler sevdi. Bir gün bana artık erkeklere ihtiyacım kalmadı hayatımda bir erkek istemiyorum, demişti. Oysa ben erkeksiz bir hayat bile düşünemiyorum, ne sapık bir insanmışım lan ben. İşte burada kaybediyorum sanırım. Sevdiğim insanı kaybetmekten çok korkuyorum, ayrılırsak sanki yaşayamazmışım ölürmüşüm gibi geliyor. Bu yüzden fazla ilgi gösteriyorum. Erkekler çok ilgiden hoşlanmazlar. Kaçarlar. Ben bu paha biçilmez tespitimden sonra hayırsıza ilgi göstermemeye karar verdim. Daha ortasını bulamadım. Ya çok ilgileniyor ya da yokmuş gibi davranıyorum.

Kısaca hayali bir erkeğe aşık olmak istiyorum. Hiçbir şey gerçek kadar sıkıcı olamaz.