Bir Kızı 40 Kişi İster Kız Kendisini İstemeyen 41. Kişiyle Kafayı Bozar

Ben senin çevrendeki kızlar gibi olamıyorum.  Bu yüzden hep bir adım gerideyim, hep biraz eksiğim, anlıyor musun? Benim büyüdüğüm mahallelerde kızlar mini etek ya da şort giymezdi, ayıptı, günahtı diye. İşte biz öyle bir çevrede büyüdük. Mini etek giyemiyorum. Alışmadık götte don durmazmış. Ben şimdi seksi olamıyorum diye mi kaybediyorum. Olabilir. Bu dünyada her şey olabilir.

Ben senin çevrendeki kızlar gibi olamıyorum. İlk adımı atamıyorum, muhabbete hemen giremiyorum. Rol yapamıyorum, yalan söyleyemiyorum. Bunları yapabilsem var ya her şey farklı olabilirdi. Mutlu olabilirdik. İşte bu küçücük mutlu olabilme ihtimali beni hayata bağlıyor. Küçücük umutlar biriktiriyorum. Belki erkeklerin yalan bile olsa duymak istedikleri cümleler var. Sonuçta sen de bir erkeksin. Gururun ruhun okşansın istersin. İstersin tabi. Haklısın. Benimde hatalarım oldu. Dönüp dolaşıp kendime geliyorum. Belki sana bu kadar uzak durmamalıydım.

Aslında erkekler basit yaratılmış. İşi zorlaştıran karmakarışık hale getiren biz kızlar. Mesela öpüldüğünde  kadını iten bir erkek hiç duymadım ben. Ama önemli olan biz kızlar için o öpücüğü bir erkeğin hak etmesi lazım. İşte burada işler karışıyor.
Ben senin çevrendeki kızlara benzemiyorum. Kadınla erkeğin arasında bir mesafe olur. Biz öyle gördük öyle büyüdük. O yüzden duygularımı sana belli edemedim, belki kendimi sana anlatamadım. Şimdi ne desen haklısın. Öyle renkli, çekici belki seksi bir hayatın içinde aklına bile gelmiyorum. Bir gün sana o kapıldığın dünyanın yalan olduğunu anlatacağım. Bir gün sana her şeyi anlatacağım. Zamanı gelince. Şeytan diyor git kapısına kapan. Erkek olsaydım yapardım lan. Kapısında yatardım. Ne olacak yani bir gece kapısında beklemişim çok mu?

Düşününce hatayı kendimde buluyorum, ağlayacak gibi oluyorum. Düşünmesek diyorum. Her şeyi unutsak. Yeniden başlasak. Buna inanıyorum, her şeyin eskisi kadar güzel olacağına, yeniden başlayacağımıza. Çünkü gerizekalıyım, malım.
Böyle kederli, ezik büzük yazılar yazmak huyum değil aslında. İnsan bazen kederleniyor, kendini onca kalabalık içinde yalnız hissediyor. Bana hep oluyor. Sen yanımda olsan hiç kendimi yalnız hissetmem, biliyor musun? Nerden bileceksin, sana hiç anlatmadım ki. Niye anlatmadım lan. Bak şimdi pişman oldum. Karşına geçeydim açaydım kollarımı ben sensiz yaşayamam, beni bırakma diyeydim. İşte ben diyemiyorum. Susuyorum. Bu huyumdan nefret ediyorum.

Mutlaka sana anlatmalıyım. Beni bir dinle ondan sonra ne halt yersen ye. Şöyle sakin kafayla bir dinle. Sana çay yaparım. Biliyor musun benim çayımı herkes çok beğenir. Özellikle babam sonra amcam. Bizim evde çayı hep ben demlerim, bulaşıkları da bana yıkatırlar. Evi de ben süpürürüm, tozu da ben alırım. Evlenirsek evimiz çok temiz olur ya da evi bok da götürebilir, bilemiyorum yani ruh halime bağlı. Başımda annem olmayacağı için temizlik yapmama gerek kalmayabilir. Pazar sabahları kahvaltıyı ben hazırlarım ekmek almaya sen gidersin, mutlaka gazete de al  yanında. Haftasonları gazete eklerini okumayı çok severim ben. Gömleklerini de ütülerim bu kıyağımı da unutma.

Bir kızı 40 kişi istermiş kız kendisini istemeyen 41. kişiyle kafayı bozarmış. Ben de seninle kafayı bozdum, kusura bakma.